Augustyn Młynarski, mimo iż nie urodził się w Trzcianie, jest ściśle z nią związany poprzez to, że tu spędził większość życia, tu pracował, tu zmarł i tu został pochowany. Przybył w te strony z rodzinnego Tuchowa, gdzie przyszedł na świat 31 lipca 1894 roku. Jego rodzice Bronisława i Józef wychowywali go w duchu patriotyzmu i głębokiej religijności. W Tuchowie ukończył szkołę powszechną. Od najmłodszych lat wyróżniał się uzdolnieniami muzycznymi. Po wstąpieniu do seminarium nauczycielskiego w Tarnowie, prowadził tam chór szkolny. Grał na organach, skrzypcach i pianinie.
W roku 1913 został powołany do wojska austriackiego i kiedy wybuchła wojna znalazł się na froncie włoskim. Pod miejscowością Gieree został ranny i dostał się do niewoli włoskiej. Przez pół roku leczyli go włoscy medycy ze szpitala "Santa Maria". Kiedy odzyskał zdrowie zgłosił się na ochotnika do Armii Polskiej we Francji, którą organizował Józef Haller. Właśnie z tą armią walczył, już po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, na froncie wschodnim, by bronić niepodległości przed bolszewicką nawałą. Po powrocie z frontu, razem z ojcem (matka w międzyczasie zmarła), przeniósł się do Bochni. W liście do rodziców, przesłanym wraz z fotografią wykonaną w maju 1919 roku, po powrocie z niewoli, pisał:
"Dał mi Bóg, że wróciłem do polskiej ziemi by dalej walczyć o jej wyzwolenie. Z niewoli nie mogłem pisać bo nie było wolno. /.../ teraz przesyłam to zdjęcie z moimi kolegami, z którymi przeżyłem najcięższe chwile życia /.../ spodziewam się, że wkrótce przyjadę do domu na urlop, już nie mogę doczekać się tej chwili..."
15 września 1920 roku Augustyn Młynarski otrzymał nominację na nauczyciela szkoły w Trzcianie. Cztery lata później został zamianowany kierownikiem tutejszej szkoły powszechnej. Ożenił się z nauczycielką Genowefą Milasówną z Krakowa (początkowo pracowała na posadzie w Szkole Powszechnej w Ujeździe) i wspólnie pracowali w trzciańskiej szkole przez wiele lat. Zasłynęli jako bardzo aktywni w środowisku i szkole nauczyciele. Wychowali wiele roczników mieszkańców Trzciany. Doprowadzili do wybudowania nowej szkoły, w której dziś znajduje się siedziba Publicznego Gimnazjum. Założył i przez wiele lat prowadził zespół folklorystyczny i teatralny, który szeroko rozsławił Trzcianę. Aktywnie działał w Ochotniczej Straży Pożarnej i kliku innych organizacjach społecznych.
Zmarł w 1958 roku i został pochowany na cmentarzu parafialnym w Trzcianie. Kiedy więc odwiedzimy trzciański cmentarz, odszukajmy grób Augustyna Młynarskiego i zaświecimy na nim znicz, bo pamięć o nauczycielu i bojowniku o niepodległość naszej Ojczyzny musi pozostać żywa. Szeroko postać Augustyna Młynarskiego przedstawiła w swojej książce "To było w Trzcianie" jego córka Aleksandra.
Źródła:
1. Aleksandra Młynarska, "To było w Trzcianie", wydawnictwo autorki (druk maszynowy).
2. Kronika Szkoły Powszechnej w Trzcianie.
