Leon Skumiel urodził się 5 kwietnia 1901 roku w Trzcianie. Rodzice Antoni i Maria zajmowali się gospodarstwem rolnym. W Bochni ukończył Liceum uzyskując maturę w 1923 roku. W 1920 roku wziął czynny udział w wojnie polsko-bolszewickiej.
W roku szkolnym 1923/1924 ukończył dwuletnia szkolę handlowa, a następnie rozpoczął pracę jako nauczyciel na kresach wschodnich w Zaturii, potem Mikulicach, Sławkowie, Iwanowie i Lani w powiecie nieświeżańskim (1926-1934), Atalezji w powiecie stolpeckim (1934-1936), a krótko przed wojną uczył w Hurynowszczyżnie. W roku 1928 został skierowany do Szkoły Podchorążych w Krakowie i w 1931 roku otrzymał nominację na pierwszy stopień oficerski - podporucznika rezerwy.
W sierpniu 1939 roku został zmobilizowany do 92 kompanii przeciwlotniczej w Białej Podlaskiej jako dowódca plutonu ciężkich karabinów maszynowych. Po klęsce wrześniowej kontynuował pracę jako nauczyciel w szkole elementarnej w Łąktcie Górnej koło Bochni. Uczył głównie chemii, fizyki i zajęć praktycznych. Od początku prowadził tajne nauczanie. Wstąpił do ruchu oporu. Otrzymał zadanie utworzenia na terenie gminy Trzciana oddziału zbrojnego Związku Walki Zbrojnej, potem Armii Krajowej. Aż do wiosny 1945 roku dowodził III Kompanią I Batalionu 12 Pułku Piechoty Armii Krajowej sformułowanej z mieszkańców gminy Trzciana (Placówka "Karaś"). Nosił pseudonim "Murzynek".
Za udział w walce z okupantem porucznik Leon Skumiel - "Murzynek" został w 1948 roku czterokrotnie odznaczony przez Szefa Sztabu Głównego Ministerstwa Obrony Narodowej "Medalem Wojska", a w 1978 "Krzyżem Armii Krajowej", ustanowionym przez dowódcę AK gen. Tadeusza Bora-Komorowskiego dla upamiętnienia wysiłku Żołnierza Polski Podziemnej w latach 1939-1945.
W tym samym czasie przeniósł się do Poznania (dzielnica Starołęka) i18 maja 1945 roku wziął ślub w starołęckim kościele z Ireną Gladysz (siostrą ks. dr. Bronisława Gładysza), którą poznał w czasie wojny w okolicach Białej Podlaskiej. Irena Gładyszówna przebywała tam u swojej siostry, po odwrocie z Równego, dokąd wraz z urzędnikami pocztowymi została wywieziona na początku wojny. Dzięki pieczątce przyłożonej przez NKWD uniknęła aresztowania po zajęciu Równego przez wojska sowieckie.
Leon Skumiel po wojnie rozpoczął pracę pedagogiczną w Szkole Podstawowej w Starołęce Wielkiej, a z początkiem lat pięćdziesiątych w Szkole Podstawowej nr 20 przy ul. Św. Antoniego. Tutaj pracował aż do przejścia na emeryturę w roku 1966.
Za swoją działalność został również odznaczony w 1973 roku Odznaką Grunwaldzką, a w 1975 roku Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945 roku i Krzyżem Partyzanckim, w 1980 roku Odznaką Honorową Miasta Poznania oraz w 1983 roku Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Zmarł 27 marca 1991 roku i został pochowany na cmentarzu na Starołęce.
Żródła: dokumentacja dostarczona przez syna Andrzeja (Wydział Fizyki Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu), artykuł prof. Zenona Sorbaka pt. "Zasłużeni Obywatele Osiedla - Leon Skumiel" - Biuletyn Informacyjny Rady Osiedla Starołeka - Minikowo- Marlewo Rok VII. Numer 1 (43) marzec 2002.
